Het zit er bijna op! Morgenavond vlieg ik terug naar Nederland, maar niet voordat we met de Kumwa hebben gegeten. We staan lekker laat en rustig op, ontbijten rustig en doen nog wat boodschappen.

’s Avonds om 18:00 hebben we een dinerafspraak met Kumwa. We zijn er op tijd en het duurt niet lang voordat Kumsa en Kumwa met haar kinderen arriveren. Wat is het restaurant groot! Ik denk dat hier vanavond wel 1000 Koreanen eten. Er is van alles: van pasta tot kreeft, van soep tot gefrituurde groente. Het is heerlijk! Wegens een speciale actie van het restaurant eet Jae vanavond gratis, omdat hij onlangs is afgestudeerd.

Na het eten gaan we nog een kopje thee drinken en nemen we afscheid. Het is een emotioneel afscheid en we spreken af dat we elkaar snel weer zien. In Nederland, of in Korea. Kumsa, Kumwa en haar kinderen voelen er veel voor om naar het spannende Europa te komen. Natuurlijk willen Sergey en ik ze daarbij graag helpen! We zullen zien.

Daarna rijden Sergey, Jae en ik door Bundang op zoek naar en gezellige plek om nog even iets te drinken. Ik heb de keuze uit Room Salon (wat een soort baromgeving is met gewillige dames, die je volgooien met dure sterke drank en daarna voor een happy end zorgen) of een gewone bar. Mijn voorkeur gaat uit naar een gewone bar, maar wat blijkt? Er is in heel Bundang geen gezellige bar te vinden! We proberen de “C pub”, waarvan het concept van buiten even onduidelijk is als van binnen. Het interieur is een onsamenhangend geheel van duikflessen en stationsborden.

De andere gasten die er zijn, blijven keurig aan hun eigen tafeltje zitten en maken geen contact met de overige gasten. Het is een rare gewaarwording, als je het vergelijkt met een Nederlandse kroeg of een pub. De muziek staat veel te hard en het is niet gezellig.

Van achter de bar drinkt de eigenaar drinkt mee met een eenzame bargast, terwijl ondertussen een jongedame al het werk in haar eentje doet. We bestellen een biertje en wat snacks. Er ligt een dronken Koreaan met zijn hoofd op tafel te slapen. Ik vraag Sergey en Jae me alsjeblieft dit etablissement uit te slepen, mocht ik hier overlijden. Het is echt verschrikkelijk en na ons biertje gaan we snel weer naar huis. Het is raar, maar blijkbaar is het publieke uitgaansleven in Bundang (500.000 inwoners) beperkt tot je eigen tafel.

Thuis is het gelukkig gezellig en het duurt nog een tijd voordat we gaan slapen.