Aanvankelijk had ik geen enkele interesse in de iPhone van Apple.
Ik heb een Apple iBook voor studiedoeleinden en daar houdt het eigenlijk wel bij op. De iPod van Apple kun je enkel gebruiken in combinatie met iTunes, zodat je er, buiten iTunes om, geen gewone mp3-bestanden naartoe kunt tanken. Mocht je zo’n ding nemen, dan zit je dus voor de rest van je hopelijk lange leven vast aan (het apparaat van) Apple. Je krijgt je muziekjes niet uit het apparaat! Sommige mensen vinden iTunes prettig, omdat je met dat ene programma alles kunt doen. Ik vind dat eng en jammer, omdat Apple het ene na het andere programma automatisch meelevert met iTunes en voor je het weet, staat je PC vol met ongevraagde troep.
Mijn eigen laptop kan ik redelijk schoon houden, maar telkens als ik achter de PC van een klant, vriend of familielid zit, kost het me een uur om door alle onnodige programma’s heen te spitten. Maar los van mijn praktische bezwaren tegen Apple had ik eigenlijk maar één echt principieel bezwaar: Muziek die je in de iPod stopt is niet “vrij”. Als je eenmaal aan een iPod begint, ben je dus niet vrij om later over te stappen naar een ander mp3-speler, want je muziekjes zitten gevangen en iTunes staat niet toe dat je je muziekjes overbrengt naar een ander apparaat van vrije keuze. Bovendien zijn de muziekjes die je in de iTunes Store van Apple koopt gecodeerd volgens een speciaal formaat (dit is geen normale mp3) en daar kan alleen de iPod mee overweg, dus nogmaals: eens een iPod, altijd een iPod en daar houd ik niet zo van. Bij een willekeurige flut-mp3-speler van EUR 30 heb je meer keuze en meer mogelijkheden voor de toekomst, alleen dan heb je natuurlijk niet het mooie ontwerp van Apple uit California, USA (hoewel gefabriceerd in China, maar dat is een heel andere discussie).
De iPhone (een telefoon en iPod in één) bestaat inmiddels alweer een aantal jaar en ik heb hem een tijdje gevolgd. Apple laat het apparaat al sinds het begin verkopen door de mobiele operators (in combinatie met een abonnement) en al vanaf het begin zijn er speciale scripts, waarmee je je iPhone kunt “hacken”, vrij kunt maken, zodat je zelf bepaalt met welke SIM-kaart je je eigen telefoon gebruikt en bij de mobiele operator die je zelf kiest.
Softwareversie 1.0 van de iPhone kon je kraken met hack-scriptje versie 1.0, maar al gauw kwam Apple met een nieuwe softwareversie, zodat je ook weer moest afwachten totdat er een nieuwe versie van het hack-script was, voordat je je apparaat zo kon gebruiken als je zelf wilde. Daar kreeg ik al een beetje hoofdpijn van.
Net zoals de DVD’s wereldwijd in regio’s zijn onderverdeeld om het commerciële belang van de filmmaatschappij te beschermen (hoewel dat er op neer komt dat jij als consument eigenlijk alleen maar last hebt van het feit dat je speler Regio X is en dat je daarin geen DVD’s van Regio Y kunt afspelen), zo heeft ook Apple in al haar wijsheid besloten om de wereld op te delen in gebieden en om in elk gebied haar iPhone aan te bieden als Apple vindt dat het daarvoor tijd is.
Die iPhone die dus in de VS al jaren verkrijgbaar is en die US$199 kost is hier, vele jaren later, eindelijk te koop voor het luttele bedrag van ongeveer EUR 700 en dat terwijl je bij het controleren van de huidige dollarkoers goed moet kijken of je naar de Amerikaanse Dollar of die uit Zimbabwe kijkt. Rara, wat klopt hier niet?
Gelukkig heb je bij het toestel ook een abonnement nodig en gelukkig heeft blijkbaar T-Mobile de hoofdprijs betaald aan Apple om het apparaat (voorlopig nog) exclusief te mogen verkopen in Nederland, dus met een abonnement van T-Mobile kun je het apparaat voor EUR 80 (8 GB model) of EUR 160 (16 GB model) kopen, mits je er een abonnement voor twee jaar bij afsluit!
Daar wilde ik dus niets mee te maken hebben. Totdat ik een tijdje geleden na een gezellige lunch door, laten we zeggen, aanstekelijke Windkracht bedacht dat het stom is mij blind te staren op de Blackberry, hoewel ik dat zakelijk de beste SmartPhone van het moment vind. Als ik nooit die iPhone uitprobeer, hoe kan ik dan zeggen dat ik het niks vind?
Dus besloot ik mij te verdiepen in de materie. Al snel kwam ik erachter dat in België en Italië koppelverkoop verboden is en dat je daar het apparaat zonder abonnement kunt kopen. In Nederland was de iPhone binnen enkele seconden alweer uitverkocht (mensen in slaapzakken voor de deur van de winkel midden in de nacht; dat soort taferelen), hoewel ik sterk de indruk kreeg dat Apple bewust een hype aan het fabriceren is. Jarenlang de Nederlanders laten wachten en àls-ie dan leverbaar is, ze met slechts een paar honderd tegelijk leveren, zodat er wachtlijsten ontstaan, een zwart circuit waar je best online kunt betalen, maar waar je natuurlijk nooit een iPhone voor terugziet en ondertussen de winkels maar te telefoon laten opnemen met “Nee, we hebben geen idee wanneer we ze weer binnen krijgen”… Bah! Maar goed. Ik was vastbesloten er eentje te kopen.
Hoewel er in België nog enkele exemplaren zouden moeten rondcirculeren in de winkels, bedacht ik dat het natuurlijk geen enkele zin heeft zo’n toestel te kopen zonder abonnement. Je hebt immers evengoed een abonnement nodig om het ding te kunnen gebruiken. Verder gaan er geruchten rond op het internet dat je zo’n Belgische iPhone niet met een Nederlandse SIM-kaart kunt gebruiken, terwijl er ook geruchten gaan dat het tegendeel waar is. Vodafone heeft zelfs een duidelijke handleiding hoe je “een patatje in België of een pizza in Italië« moet scoren, terwijl je meteen een iPhone *zonder abonnement* koopt”. Dat ding neem je vervolgens mee naar een Vodafone-winkel in Nederland, waar je dan een SIM-kaart kunt kopen (Vodafone noemt hem de Super SIM) waarmee je je iPhone dan kunt gebruiken. Maar ja. Dan lees ik alweer berichten dat, hoewel het internet op de iPhone met Vodafone sneller gaat dan bij T-Mobile (3,6 Mbps vs 2 Mbps) je bij Vodafone weer geen gebruik zou kunnen maken van Visual Voice Mail, wat dat dan ook weer moge zijn… Pfff. Wat een gedoe, zeg!
Ik besluit dus gewoon maar om een iPhone bij T-Mobile te bestellen, inclusief een abonnement. Dan ga ik dat ding weleens aan de tand voelen.
Er gaan geruchten dat binnenkort ook kpn het ding mag leveren, maar dat zal dan in combinatie zijn met een abonnement van… kpn, natuurlijk! Voor mij is het een kwestie van het ene kwaad of het andere. Ik betwijfel dat T-Mobile een dramatischer bedrijf zal zijn dan kpn om diensten van af te nemen (kpn lijkt zichzelf telkens te overtreffen). Volgens mij is het lood om oud ijzer, met dít verschil dat je voor kpn natuurlijk eerst weer moet wachten totdat Steve Jobs het tijd vindt voor een “vrije” markt voor de iPhones in Nederland…
We zullen het zien. Ik hou jullie op de hoogte!
iPhone 3G | Nu exclusief verkrijgbaar bij T-Mobile