Als je ooit kinderen wilt adopteren (en het kan nog), doe dan net als mijn ouders: vertel ze – liefst zo jong mogelijk – waar ze vandaan komen. Niet op een negatieve manier met medelijden en verwijten enzo, maar gewoon informatief. Dan kan je kind zelf nadenken en eventueel oordelen. Als je je kind helpt om “een keer” terug te gaan naar het land van herkomst, zal het daar zijn leven lang profijt van hebben.

Ik heb altijd geweten waar ik vandaan kwam en mijn ouders zeiden dat we “een keer” naar Korea mochten. Dat noemden we een roots-reis – een reis naar je wortels. Mijn eerste rootsreis was in 1990 en ik was toen nog maar 17. Eigenlijk was dat voor mij te vroeg. We hadden het er al jaren over gehad, maar toen het gebeurde wist ik niet zo goed wat ik ermee aan moest. Ik besloot dat het een soort vakantie-plus-trip werd. Ik ging een vreemd land verkennen als toerist en toevallig kwam ik er ook vandaan. Dat bleek goed te werken.

Sindsdien ben ik vaak teruggeweest naar Korea. Het voelde telkens vreemd, maar ook vertrouwd. Als ik daar rondloop, voel ik dat ik er thuishoor. Ik val niet op tussen de mensen (hoewel ik mij duidelijk anders kleed dan de echte Koreanen) en op iedere hoek ruik ik een lekkere en vertrouwde geur.

Toch is de Koreaanse maatschappij totaal anders dan de Nederlandse en zou ik er niet kunnen wonen. Korea is dus voor mij altijd een vakantie-plus-land gebleven: ik kom er graag als toerist en toevallig ben ik er ook geboren.

In mei 2008 ben ik met mijn vader Kees naar Korea geweest om mijn Koreaanse vader voor de eerste keer te ontmoeten. Dat was een bijzonder bezoek, waarin ik mijn Koreaanse vader vertelde dat ik dat jaar zelf vader zou worden. Ik was niet getrouwd met de moeder van mijn kind, “maar ik ging toch voor mijn zoon zorgen”, was mijn boodschap aan hem. Dat was niet bedoeld als een oordeel over hem of een sneer naar het verleden, maar het was voor mij belangrijk om dat aan hem te vertellen. Eigenlijk zou ik gaan doen wat hem niet gelukt was, al is het na al die jaren onmogelijk om daar objectief onderzoek naar te doen.

Ik heb al mijn Koreaanse familie – mijn Koreaanse vader incluis, willen ontmoeten om te weten wie ze waren en hoe ze eruit zagen. Niet om te oordelen of ze achteraf een veeg uit de pan te geven over mijn adoptie. Het is te lang geleden en de Koreanen zijn te gesloten om eerlijk te praten over een nationaal zwarte periode uit de Koreaanse geschiedenis – de verschrikkelijke jaren zeventig waarin veel Koreanen niet voor hun eigen kinderen konden zorgen. Er zijn toen veel kinderen ter adoptie afgestaan en juist nu het economisch zo goed gaat in Korea, schamen de Koreanen zich des te meer voor die periode.

Jae – half-Koreaan- is inmiddels 13. Ik ben na 2008 wel naar Korea geweest, maar alleen. Jae heeft mijn verslagen gelezen en we hebben het er altijd over gehad dat we samen “een keer” naar Korea zouden gaan. Natuurlijk wilde ik wel dat Jae oud genoeg zou zijn om er iets aan te hebben – om zich er achteraf iets van te kunnen herinneren. Ook wilde ik dat hij zijn talen goed genoeg zou spreken om zich zelfstandig te kunnen redden in Korea. Niet dat ik hem daar zou achterlaten, maar dat hij niet van minuut tot minuut afhankelijk zou zijn van mij. Dat hij zelf dingen kan verkennen of gesprekken aan kan gaan.

Dat moment is nu gekomen. Over een maand gaan we in augustus drie weken naar Korea!

Vergeet de stuntaanbiedingen. Je kunt al voor EUR 400 retour vliegen van Amsterdam naar Seoul (bijvoorbeeld met een 1,5 uur layover in Finland), maar dan moet je buiten de schoolvakanties gaan. Wij zitten vol in het hoogseizoen, dus we betalen de hoofdprijs voor onze tickets. Ons traject is Amsterdam via Istanboel en dan door naar Korea.

Ik ben aan het experimenteren met een nieuwe bank. Dat is Bunq geworden. Dat is een leuke moderne bank waarin je al je bankzaken kunt regelen vanuit een app. Je kunt er gratis een spaarrekening openen, waarop je spaarrente ontvangt – dat kost je dus niets, terwijl je bij een traditionele bank negatieve rente moet betalen over je spaargeld. Het is natuurlijk krankzinnig dat spaarrente ontvangen in 2022 bijzonder is.

Een van de bijzonderheden van Bunq is dat je onder je bankrekening 25 subrekeningen kunt aanmaken. Dat zijn een soort van spaarpotjes waarmee je makkelijk kunt budgetteren. Iedere subrekening heeft zijn eigen IBAN, zodat je er rechtstreeks geld naartoe kunt overmaken vanaf een andere bank. Ik heb een spaarpot voor onze Koreareis aangemaakt en als je denkt “wat een bijzonder verhaal – ik wil die reizende Koreanen wel ondersteunen”, dan kun je je bijdrage kwijt op NL22BUNQ2070685829. Test het systeem zorgvuldig met kleine en grote bedragen, dan kun je goed zien hoe het werkt.

Als bonus hoef je geen negatieve rente te betalen aan jouw traditionele bank en kan de fiscus geen fictief rendement heffen over je donatie. Tot slot krijg je een eervolle vermelding in onze reisverslagen en natuurlijk onze eeuwige dank!

Tot straks in Korea!