Kunstroute 2008

Morgen (zaterdag 31 mei 2008) start om 11:00 de Burgemeester van Schagen (Gerrit Westerink) op ludieke wijze de Ateliers Schagen Kunstroute 2008. De kunstroute bestaat uit 15 exposities, die je in en om Schagen (gratis!) kunt bekijken. Tip: Het wordt morgen heerlijk weer, dus pak lekker de fiets en hap ondertussen een borrel op de Markt in Schagen, waar de horeca vol hangt met kunst!

Dit evenement heb je niet kunnen missen, want er is de afgelopen maanden wekelijks een stukje over geschreven in de kranten met, per week, een andere kunstenaar in de spotlights.

Ik zal met Marc Nederbergh de route (per auto i.v.m. onze apparatuur) afreizen om het evenement met woord en beeld te verslaan.
Ben je ook benieuwd? Dan zien we elkaar morgen tegen lunchtijd in de Gouden Engel!

En wil je ook helpen?

Doe dan hetzelfde als Kees Jan van de Rotary Anna Paulowna en koop dan voor het luttele bedrag van EUR 5,00 een (aantal) pak(ken) ansichtkaarten met daarop de kunstwerken van de route. Het zijn verschikkelijk mooie kaarten en bovendien help je dit lokale initiatief ermee. Tot morgen!

Klik voor meer informatie over de Kunstroute 2008 naar de website van Ateliers Schagen

13 Mei 2008 – Hong Kong

Hong Kong is een prachtige plek!

Ik word om 08:30 wakker en ik vind het eigenlijk zonde om nog langer in mijn bed te blijven liggen; buiten gebeurt er van alles! Als Kees ook wakker is, besluiten we om niet te ontbijten in het hotel, maar om gewoon lekker op pad te gaan en de hele dag door wat kleine hapjes te eten. Niet soms en veel, maar vaak en weinig, dus. Dat is sowieso beter.

We vinden een heerlijk Viëtnamees tentje in een geaircood winkelcentrum en daar zitten we met een spectaculair uitzicht te genieten van ons eerste hapje van vandaag. Na een behoorlijk uitgebreide lunch rekenen we HK$ 45 af (ongeveer EUR 3,75) . Dat is echt ongehoord!

Daarna lopen we en lopen we. We pakken af en toe de MTR en dan lopen we weer een beetje. Het is echt heel warm, hoewel het eerder de luchtvochtigheid is waarvan we last hebben. Gelukkig is het beter dan gisteren. Er staat vandaag een fris windje en, afhankelijk waar je loopt, geeft dat wat verkoeling.

Vandaag is een heel slechte dag voor mijn neus. Ik vermoed dat slaapgebrek, van de warmte de koude airco in en een verlaagde weerstand hiervan de oorzaak zijn. Gelukkig wordt het richting de avond beter.

Tegen het einde van de middag kom ik een heel mooi horloge tegen, dat ik na veel wikken en wegen uiteindelijk besluit te kopen. Hoera! Ik heb weer een nieuw horloge!

Hong Kong is een rare plek, vol contrasten. Vanavond gingen we eten in de stad en toen zagen we een groepje ‘Spice-Girls’-achtige dames een taxi in stappen, terwijl we bijna struikelden over een zwerver. Arm en rijk leven hier naast elkaar. Oude, krakkemikkige gebouwen staan naast wolkenkrabbers. In de winkelcentra kun je in de ene winkel schoenen kopen voor minder dan een euro, terwijl je bij de buren een horloge van EUR 60.000 in de etalage ziet liggen. Dat maakt Hong Kong een interessante plek, die soms moeilijk te begrijpen is. Gisteravond heb ik nog wat muziek gekocht. Dat kost ook helemaal niets. Ik was voor drie CD’s (Mariah, Kylie en Madonna) nog minder kwijt dan 1 CD in Nederland! Naar mijn idee komt dat door de moordende concurrentie hier. Hier willen ze gewoon verkopen, terwijl in Nederland de ene CD-winkel na de andere zijn deuren sluit. Dat betekent dat de prijzen in Nederland te hoog zijn. Zo hoog, dat niemand meer CD’s wil kopen. En dat gezeur van de platenindustrie over MP3 en nieuwe technieken. Laat ze eens iets constructiefs doen met die techniek! Als een CD in Hong Kong EUR 7,50 kost, dan wordt er evengoed nog winst gemaakt en dan zijn er ook rechten betaald. Waarom kan dat in Nederland niet? Hier verkopen ze tenminste nog CD’s en de winkels overleven hier ook!

Gisteren zei Freddy, terwijl we op straat liepen: “Je kunt in Hong Kong nooit in één rechte lijn over straat lopen”. Ik dacht toen onmiddellijk dat precies ditzelfde ook geldt voor de Aziatische mentaliteit. De kortste verbinding tussen twee punten is in Azië meestal geen rechte lijn. Het is interessant dat China Hong Kong een tijdje in bruikleen heeft gegeven aan de Britten en, toen de Britten het weer teruggaven aan China, hebben de Chinezen besloten om Hong Kong niet in te lijven, maar om er een SAR, een Special Administrative Region van te maken. Hong Kong hoort wel bij China, maar de Chinezen snappen dat ze het beter zo kunnen laten. Wikipedia spreekt over “de kip met de gouden eieren”. Datzelfde geldt voor Macau. Interessant, hoor!

Ik heb vanavond ingecheckt en we hebben zo’n beetje alle kadootjes ingeslagen.
Morgen vliegen we om 10:15 naar Amsterdam, dus moeten we rond 08:15 op het vliegveld zijn, dus willen we rond 07:15 in de taxi zitten. Het is bijna 22:35, dus ik ga lekker op tijd naar bed en morgen rond een uur of 06:00 op. Ja, ook morgen wordt het weer een lange dag. Bovendien is de vliegreis Hong Kong naar Amsterdam langer dan Amsterdam naar Incheon. Volgens het schema zitten we morgen twaalf uur in het vliegtuig! Dat wordt een hele trip…

12 Mei 2008 – Hongkong

Vanochtend was ik al om 06:00 wakker. Ik besloot het extra uurtje slaap (tot 07:00) nog te pakken. Daarna ben ik opgestaan en heb ik lekker gedoucht. Het wordt vandaag een drukke dag!

Toen iedereen wakker was en we met z’n allen even snel hebben ontbeten, zijn we per auto naar Incheon International Airport gereden. Voordat we vertrokken, hebben we Kuk en Joseph nog even gebeld om ze gedag te zeggen. “Bye-bye! See you next time. In Korea or in The Netherlands. Maybe”. Ze vonden het erg leuk dat we even belden.

Kees en ik waren al door de deuren en we stonden te wachten om onze spullen te laten scannen op gevaarlijke stoffen, toen Sergey op het raam tikte. Ik mocht eigenlijk niet meer terug naar de vertrekhal, maar ik zag geen reden waarom niet, dus ging ik toch. Sergey liet me een SMSje van Joseph zien. Hij wenste ons een goede reis en ook alle goeds aan Erica. Huh? Erica? O, Myung (Hee Erica). Ok, doen we.

Aan boord van het vliegtuigje dat ons naar Hongkong zou vliegen ontmoette ik Chris. Hij viel me op, omdat hij een Prada-telefoon had. Ik zag dat hij een Koreaanse krant las, maar dat hij op zijn laptop iets westers aan het typen was. Ik vroeg hem of zijn telefoon beviel en hij zei dat het een klereding was. Dat-ie veel liever mijn BlackBerry had willen hebben.

Ha! Ik spitste mijn oren. Chris werkt voor Pinnacle (van Studio 9 enzo), een Amerikaans bedrijf, waar hij verantwoordelijk is voor Azië (o.a. Korea, China, Singapore en nog veel meer). Hij reist veel. Hij klaagde dat al zijn collega’s een BlackBerry hebben, maar dat er in Korea geen BB-support is. Ik kon hem natuurlijk vertellen dat hij het mis had en ik legde hem uit wat ik tijdens mijn Korea-reis allemaal had ontdekt.

Het was een leuk gesprek. Aan het einde wisselden we kaartjes uit en nodigden we elkaar uit om vooral eens langs te komen. Dat gaan we doen, want ik ga terug naar Korea om te kijken of ik gelijk heb dat ze daar binnen twee jaar allemaal aan de BlackBerry zijn!

Toen Hongkong. We kwamen aan en de paspoortcontrole duurde wat lang. Onze baggage hadden we vrij snel gevonden en daarna pikte Freddy ons op. We namen de trein naar het centrum en daarna een taxi. Eigenlijk wilde Freddy de bus nemen (dan heb je wat beter toeristisch uitzicht), maar de bus duurt langer en de trein was iets aangenamer.

Voor het reizen door Hongkong gebruik je de Octopus-kaart. Dit is een RFID-kaart, waar je, als een soort chipknip, tegoed op kunt tanken. Hij staat niet op naam en je kunt bij automaten of alle Seven-Eleven’s opwaarderen. Het is een supersysteem. Waarom hebben we dat niet in Nederland?

Hongkong is geweldig. Na een rondleiding door de stad (met veerboot-trip, lasershow om 20:00) en diner is Freddy weer naar huis gegaan (die moet morgen weer werken) en Kees naar bed. Ik heb nog alleen tot 01:30 in de stad rondgelopen en ik raakte niet uitgekeken! Ik heb nog drie CDs gekocht; de nieuwe van Madonna, Kylie en Mariah.
De YMCA rocks! Een keurige kamer voor een redelijke prijs. De concurrentie is hier moordend. Een 10 HK$ is 1 USD$, dus dat rekent prettig. Wel even wennen na die Koreaanse wons.

Eigenlijk vind ik het zonde om te slapen, maar rond een uur of 23:00 is alles hier wel zo’n beetje dicht (alleen eten/drinken gaat draait 24×7).

Morgen is er weer een nieuwe dag!

11 Mei 2008 – Seoraksan

Vandaag hebben we wederom een reuzelange dag gemaakt. En het feit dat we (Sergey, Jae en ik) gisteravond nog tot diep in de nacht in de Koreaanse no-rae-bang (karaoke) waren, maakte het er vandaag niet makkelijker op. Ik heb Jae nog “Love is in your eyes” horen zingen van onze eigen… Gerard Joling uit Schagen, natuurlijk! Gerard heeft het helemaal gemaakt hier in Korea, waar ze overigens Laura Figy ook kennen, maar dat even terzijde.

We zijn (voor ons doen) redelijk op tijd opgestaan, waarna we eerst hebben ontbeten in het hotel. Ik was de vette warme hap 3x per dag een beetje zat, dus heb ik tijdens het ontbijt alleen maar salade gegeten. Helaas hadden ze geen olie & azijn en verder alleen maar vette dressing, dus heb ik de salade au naturel gegeten. “Wow! Dat is wel héél gezond”, merkte Jae terecht op. Natuurlijk helpt één keertje gezond ontbijten helemaal geen bal, maar het ging me om het gebaar.

Daarna zijn we naar Sorak Mountain (Seoraksan) gereden. Nadat we de auto hadden geparkeerd en kaartjes hadden gekocht voor de kabelcabine, hoorden we dat de eerste gondel pas om 14:15 ging. Dat was te laat voor ons, want we hadden ook nog kaartjes voor een musical in het Koninklijk Paleis in Seoul ’s avonds om 20:00. En de rit vanaf Seoraksan naar Seoul zou ongeveer vier uur duren, dus dat werd allemaal krappe sokken.

We besloten om de berg een klein stukje te beklimmen. Dat werd uiteindelijk natuurlijk een hele klim. Telkens als we Sergey vroegen hoe ver het nog was, dan antwoordde Sergey (net als grote smurf): “Niet ver meer. Ik denk nog 20 minuten”. Een halfuur later was het nog steeds 20 minuten verder… Het viel me al mee dat het niet langer werd 🙂 Uiteindelijk haakte Kees af en liepen Sergey, Jae en ik nog een stukje verder naar boven, waar een heel grote zware steen was, die wel kon bewegen, maar die niet viel. Interessant… Nadat we het nodige bewijsmateriaal (foto’s) hadden verzameld, zetten we met z’n allen de afdaling in.

Uiteindelijk verlieten we Seoraksan en gingen we op weg naar Seoul. Onderweg aten we nog even wat (15:00) en we reden en we reden. Het was verschrikkelijk druk op de weg. Morgen wordt het slecht weer en daarom ging vandaag iedereen terug naar huis. Met de nodige ongelukken en files.

Uiteindelijk waren we natuurlijk veeeeel te laat voor de musical (jammer!) en aten we pas om 23:00! Wat een avond!

Toen we (bij Sergey) thuis kwamen in Ansan, hadden de jongens nog een verrassing voor mij. Omdat ik op 21 mei 35 word en we dan alweer terug zijn in Nederland, hadden ze een taart gekocht en hebben we mijn verjaardag vanavond gevierd.

Dat was erg leuk!

Zo! En nu ga ik slapen. Het is inmiddels 03:08 en morgen (vandaag) wacht ons wederom een lange dag. We moeten om 07:00 op, ontbijten om 08:00 en om 08:30 vertrekken we per auto naar Incheon International Airport, vanwaar Kees en ik doorvliegen naar Hong Kong.

Vanavond heb ik nog een berichtje van Freddy ontvangen en alles is onder controle. Morgen om 14:00 landen Kees en ik in Hong Kong. Dan gaat ons volgende avontuur in!

Welterusten en tot morgen!