Onze eerste “echte” vakantiedag is in Turkije, in plaats van Korea. Onze vlucht van Amsterdam naar Istanbul was verzet van 18:35 naar 21:35. Uiteindelijk vertrokken we pas om 22:22 en kwamen we om 02:36 aan in Istanbul.
Onze vervolgvlucht was weliswaar met enige vertraging vertrokken, maar evengoed zonder ons aan boord.
Er zat niets anders op om ons op de volgende beschikbare vlucht om te boeken – dat wil zeggen: die van zondag-op-maandagnacht 01:50
We worden dan om 21:00 met de shuttle uit ons hotel opgehaald. Dat hele vertragingsverhaal is overigens een ingenieus businessmodel. Turkish Airlines vertraagt een vlucht, waardoor het halve vliegtuig zijn aansluitende vlucht niet haalt. Bij aankomst word je van het ene loketje naar het andere gestuurd, om uiteindelijk door de douane (gelukkig hadden we geen gezeur over een visum) het vliegveld uit te moeten, naar de Turkish Airlines Hotel Desk. Daar regelen ze een hotelkamer voor je en brengt de shuttle je “gratis” naar het hotel. Daar kom je als zombie zo vlak voor het ontbijt aan, dat je het onmogelijk kunt halen. Wij werden tussen ontbijt en lunch wakker en gingen op eigen houtje iets heerlijks eten.
Sergey waarschuwt ons voor het verlopen van onze PCR-test. Die hebben we vrijdagochtend laten afnemen, om nog binnen de 48 uur geldigheid voor vertrek te blijven. Die 48 uur zijn inmiddels wel verstreken. Ik lees op de website van de Koreaanse overheid:
Misschien nemen we vanavond voor de zekerheid nog een Rapid Antigen Test (RAT-test) als de Turken dat op tijd kunnen regelen. Hopelijk zijn we morgenvond rond deze tijd in Korea.
Mijn Koreaanse vader Joseph heeft aan Sergey laten weten dat hij ons graag wil ontmoeten op Jeju-eiland, ten zuiden van Zuid-Korea. Dat belooft weer een avontuur te worden! Reis je mee?
