AMS-NRT

Ik ben onderweg van Amsterdam naar Tokio.

Op doorreis, wel te verstaan. Er ligt een zeiljacht op mij te wachten in de haven van Tahiti. Aanvankelijk zou ik via Londen vliegen, met overnachting, maar door stakingen moest ik uitwijken naar Japan.
De timing is opmerkelijk. Eerder deze maand bracht de president van Zuid-Korea een bezoek aan Dokdo, wat tot veel commotie bij de Japanners leidde. De Zuid-Koreanen herdenken deze maand het einde van de Japanse bezetting in 1945. De band tussen Zuid-Korea en Japan lijkt op Nederland-Duitsland. Mijn persoonlijke band met Japan is anders. Ik voel me opgetogen, omdat ik voor het eerst vlieg naar het land waar veel van de gadgets vandaan kwamen, toen ik in mijn tienerjaren geïnteresseerd raakte voor alles met een stekker. Of batterijen: zelfs de Toyota Prius waarin ik al jaren rijd komt uit Japan. Zonder die gadgets uit mijn jeugd zou ik nooit het werk hebben gedaan dat ik nu doe en was ik waarschijnlijk ook nooit uitgenodigd aan boord van het zeiljacht, waarvoor ik nu naar Japan afreis. De Japanners aan boord lijken me aardige mensen. “What would you like to drink, sir”, vraagt de blonde KLM-stewardess. “Wat zit er in die fles met die Japanse tekst erop”, vraag ik op luide toon, vol Hollandse diplomatie. Ze schrikt. Ik ben blijkbaar geen Japanner. “Koude Japanse Oolong thee”, zegt ze. “U komt dus niet uit Japan, want anders had u dat wel geweten”. “Inderdaad”, lach ik. “Als u de thee niet lekker vindt, krijgt u iets anders van mij, hoor”, zegt ze vriendelijk. Dat is niet nodig, want de thee is heerlijk! Weer iets geleerd.
Het is een rare reis. Sommige mensen plannen een dergelijke reisafstand maanden vooruit, maar mijn ticket is gisteren pas geprint. De heenreis duurt 40 uur. Terug doe ik er iets meer dan 30 uur over en tussen het reizen door werk ik welgeteld twee dagen. Als ik thuiskom, heb ik een dag om me voor te bereiden op de volgende vliegreis: twee heerlijke weken vakantie.
Fijne zondag en geniet vanavond van piepers of de afhaalchinees 🙂