Korea 2015 – Dag 1

Welkom aan boord van vlucht KL201, onderweg naar Incheon, Zuid-Korea. We vertrekken om 20:15 (Amsterdam) en komen om 14:55 (Seoul) aan. Het is ongeveer elf uur vliegen met acht uur tijdsverschil). Naast het beeldscherm van het entertainmentsysteem zit een USB-poort. Gewoon, omdat het kan. Wat fijn, zeg! De beschrijving zegt dat je er geen iPad mee kunt opladen, maar een telefoon gaat prima. Op zoveel gastvrijheid had ik niet gerekend, dus ik heb geen USB-laadkabels in mijn handbagage. Even onthouden voor de terugreis. Ik zie overigens heel wat witte Apple-snoertjes in de laders zitten bij mijn reisgenoten. Blijkbaar zijn niet alle Koreanen zo trouw aan de Koreaanse merken. Sergey heeft in al die jaren dat ik hem ken nog nooit een Amerikaanse iPhone gehad!

Kort nadat we opstijgen vanaf Schiphol krijgen we diner aangeboden.
We mogen kiezen uit bibimbap, rundvlees of pasta. Daar hoef ik niet lang over na te denken. Ik krijg er zelfs een blaadje “Directions on How to Make Bibimbap” bij. Die neem ik mee voor in mijn plakboek.

Alle stewardessen aan boord zijn prachtig! De afgelopen weken heb ik heel wat stewardessen gezien, maar niet zo mooi als deze. Ik herinner mij nog van mijn vorige bezoek aan Korea, dat ik nietsvermoedend een foto maakte in de metro van een groep schoolmeisjes in uniform. Daarvoor had ik makkelijk de gevangenis in kunnen gaan, want een foto maken van iemand in Korea is praktisch verkrachting! Dat ik er Koreaans uitzie, maakt het er niet eenvoudiger op. Geen foto’s van de stewardessen, dus. Je moet me maar op mijn woord geloven. Er zijn overigens geen stewards.
De stewardessen zijn rolmodellen. Ze hebben allemaal keurig opgestoken haar met een prachtige lintkrul en een rok die net de knie bedekt. Ze zien er keurig en smaakvol opgemaakt uit, met ingetogen parfum dat je net kunt ruiken. Hun kleding past perfect.

Het duurt aan boord enige tijd voordat ze snappen dat ik geen Koreaans spreek. Als ik voor mij uit kijk, zie ik alleen zwarte kruintjes. Nauwelijks kale hoofden, overigens. In mijn hart voelt het alsof ik naar huis ga, terwijl ik met mijn verstand weet dat ik op visite ga. 99% van de passagiers is Koreaan. Ik denk dat er in het hele vliegtuig maar een handjevol toeristen is. Het valt me op dat de Koreanen aan boord allemaal min of meer hetzelfde gekleed zijn. Alle passagiers dragen donkere kleding, nette spijkerbroeken en allemaal een donker truitje. Ik realiseer me dat ik er qua kleding wel uit spring. Ik heb geen enkel overhemd gezien!

De vlucht is verschikkelijk. We zijn ’s avonds om 19:00 vertrokken en om de overgang naar de aankomst in Korea ’s middags zo natuurlijk mogelijk te laten voelen, gaat alle verlichting uit en wordt de verwarming lekker hoog opgestookt. Ik gok dat het wel 30 graden was! Verschrikkelijk. Ik deed dit weleens in de auto toen Jae nog klein was en als hij een slaapje nodig had. Ik krijg in gelijke munt terugbetaald. Bij de nooduitgang is het de hele reis comfortabel koel. Daar zit ik op de terugreis!

Dankzij mijn nieuwe Parrot Zik 2.0 bluetooth koptelefoon met noise canceling overleef ik de reis. Er is weinig mis met deze prachtige koptelefoon, die is ontworpen door Philippe Starck. Hooguit dat je hem te makkelijk uitschakelt als je hem van je hoofd afzet. Noise canceling is geweldig als je vliegt! Als ik het bijbehorende minijackkabeltje ook had meegenomen, had ik de films aan boord kunnen beluisteren met mijn superkoptelefoon. Even kabeltje scoren in Korea voor de terugreis. Mijn batterij van mijn koptelefoon is net leeg voordat we gaan landen. Spotify op mijn iPhone 6 (nog 42% batterij over!) heeft het de hele reis volgehouden. Gek trouwens dat de koptelefoons verstrekt door Korean Air zo verschikkelijk slecht zijn. Misschien vinden de Koreanen dat niet zo belangrijk. Nou, deze Koreaan vindt het heel belangrijk! De koptelefoons van British Air naar de Caribbean een week geleden waren in ieder geval een stuk beter. Mijn iPhone 6 Plus heeft nog 85% batterij over na de heenreis, maar hij heeft ook nog weinig hoeven doen tot zover. Ik hoop dat Sergey een datasimkaart voor me heeft kunnen scoren.

De stoelen zitten/liggen verschrikkelijk en achter mij zit een lange Koreaan, die zich heeft voorgenomen om mij gedurende de hele heenreis een rugmassage te geven. We kunnen er geen van beiden iets aan doen.

Na een heel korte nacht (mijn horloge staat inmiddels op 14:00 Koreaanse tijd – ongeveer een uur voordat we landen) worden we gewekt voor het ontbijt. We mogen kiezen uit rijstepap, omelet of continentaal ontbijt. Ik check even of het omelet met rijst is. Neen. Continentaal ontbijt is met brood. Bah! Ik kies voor de rijstepap. Heerlijk!

Bij het invullen van de landingskaart realiseer ik mij dat ik Sergey’s adres niet heb. Bij Address In Korea vul ik maar gewoon HOTEL in. Da’s niet helemaal gelogen, want we belanden deze reis vast wel ergens in een hotel. Ik vraag me af of Park nog bij de Koreaanse immigratiedienst werkt. Misschien checkt hij mijn papieren straks wel!

Checklist voor de volgende Koreareis:

  • USB-oplaadkabels in handbagage meenemen
  • Stoel boeken naast nooduitgang
  • Als ik bij het boeken van mijn stoel weer een lege plaats naast mij kan krijgen, heb ik twee USB-laders!
  • Minijackkabeltje meenemen voor inflight entertainmentsysteem

Na mijn ontvangst door Sergey en Jae eten we wat.
Daarna halen we op het vliegveld een datasimkaart met onbeperkt dataverkeer (4G) voor mijn mobiele WiFi-router. Voor 30 dagen betaal ik 44.000 won. 1000 Koreaanse won is ongeveer EUR 0,80.
Daarna rijden we naar huis. Gunhee heeft keurig op ons gewacht in de auto. Het valt met op dat Sergey in zijn auto een Android tablet gebruikt voor zijn navigatie en dat hij ook een mobiele WiFi-router heeft voor in de auto – net als ik in Nederland!

Eenmaal thuisgekomen praten we tot diep in de nacht over het verleden, heden en toekomst. Slaap lekker en tot morgen, waar je ook bent!