Korea 2015 – Dag 3

We zijn op visite bij de zus van Jae. Eerder vanmiddag hebben we boodschappen gedaan en op dit moment wordt de traditionele maaltijd voor onze voorouders bereid. Morgenochtend pas gaan we de tafel klaarmaken. De idee is dat alle (ook de mijne) voorouders aanschuiven, waarna we de maaltijd nuttigen. Koreanen steken geen vuurwerk af tijdens oud/nieuw. Dat lijkt me bijzonder! De maaltijd wordt op een soort gourmetplaat op de grond bereid.

Omdat we deze maaltijd pas morgen gaan nuttigen, hebben we vanavond Chinees besteld. Het eten wordt in plastic kommen gebracht. Na afloop zetten we de lege kommen bij de voordeur. Deze worden weer opgehaald door de bezorgdienst. Het eten is heerlijk, maar de dames (Jae’s moeder en zus) eten niet mee. Ze houden niet van Chinees, hoor ik. Met zes mannen aan tafel is het druk. Ik ben bang dat de afwezigheid van de dames een soort hiërarchisch ding is, maar na verloop van tijd schuift de zus van Jae toch aan. Gelukkig lust ze ook best wat Chinees. Jae’s moeder gaat in haar eentje aan tafel als we allemaal uitgegeten zijn. Ze eet een soort rijstepap met rozijnen, terwijl ze TV kijkt. De Koreanen leven met de TV de hele dag aan – ook tijdens het eten. Als toetje drinken we heerlijke thee en daarna traditionele kaneelthee.

Jae’s zus woont in een flat, samen met haar man, de tweeling en haar moeder. In Korea is het heel normaal dat de oudste van het gezin de ouders in huis neemt als ze zorg nodig hebben. Jae’s vader leeft niet meer.

Het valt me op dat Jae’s moeder heel fit is! Ze is 72 en ze hulpelt door het appartement als een jonge gazelle. Ze maakt met iedereen een praatje, terwijl ze alles goed in de gaten houdt. “Heeft Dae nog wel genoeg thee? Is het niet te koud voor hem?”

De Koreanen zijn dol op apparaten en iedereen, jong en oud, heeft een smartphone. Tijdens deze paar dagen heb ik een massagejas gezien, waarmee je nek, schouders en rug worden gemasseerd, natuurlijk de pratende verwarmde toiletbril/bidet, voetmassage-apparaat en vandaag vond ik, al speurend door de flat, een vaatdroogapparaat en een verscheidenheid aan rijstkokers. De Koreanen hebben geen normale sloten op de deuren met sleutels, maar ze gebruiken allemaal een digitaal cijferslot, dat natuurlijk kan praten! Achter iedere voorruit is een “blackbox” gemonteerd, die permanent camarabeelden (voor- en achterzijde) maakt rondom de auto. “Als je een keer bewijs van een verkeersongeluk nodig hebt”, zegt Sergey.

Overal vragen ze naar mijn stapel telefoons (momenteel vier stuks). Ik voorspel dat ook zij de komende jaren meer apparaten zullen verzamelen, maar ze geloven er niets van.

De hele avond staat in het teken van eten en koken. Ondertussen is het halftien ’s avonds. Ik ben benieuwd of we vanavond nog naar huis gaan. We hebben gisteravond de mogelijkheid van een hotel in de buurt besproken. Gunhee mag eigenlijk niet mee een hotel in, maar Sergey en Jae hebben hem vaker in een een boodschappentas meegesmokkeld. We zullen zien!

De avond is nog jong en we nemen Jae’s zus mee naar de Kumwa, de “sjamaan”, die hier in Korea Mudang heet. Ik weet nog niet dat we hier de hele nacht Lunar New Year zullen vieren en dat we allerlei rituelen beleven. We worden warm ontvangen in een afgelegen oord. De plaats voelt heel prettig en de mensen zijn bijzonder vriendelijk. Overal steken we lichtjes aan. Binnen, buiten, op het dak. Daarna zetten we eten klaar voor de voorouders (ancestors). De Kumwa brengt zichzelf in trance, terwijl de goden ons via haar vertellen waar we het komende jaar rekening mee moeten houden. Na afloop eten we gezamenlijk het eten op. Het was een bijzondere beleving en we komen hier zeker terug. Bedankt!