Al jaren graaf ik mij steeds dieper in technologie in en ik besef gaandeweg dat er een enorm gat ontstaat tussen de ingewijden en leken.
Ik ben opgegroeid met technologie, maar ik voel me van kinds af aan geremd, omdat ik dingen kan bedenken, die er nog niet zijn en die voorlopig niet zullen komen. Pas heb ik een nieuwe Toyota Prius besteld en daarmee ben ik voorlopig weer eventjes zoet, maar ik baal eigenlijk al jarenlang dat navigatiesystemen in auto’s niet makkelijker te updaten zijn. Dat er geen SIM-kaarten in auto’s zitten. Dat mijn programmeerbare thermostaat nog niet weet of ik in de buurt van mij huis ben om de verwarming hoger/lager te zetten en ga zo maar door. Ik update al jaren de software van mobiele telefoons, PDA’s, servers, BIOS-chips zonder dat iemand weet dat het bestaat, maar ik ga ermee door, omdat ik weet wat het belang ervan is. Ik fantaseer over wat er in de toekomst te updaten zal zijn en voel vaak frustratie dat we op nog maar weinig apparaten zelf kunnen ingrijpen. Maar het heeft tijd nodig. Ik heb jaren geleden mijn interesse in de mobiele telefoons van Nokia verloren, omdat de software-updates uitsluitend door Nokia-servicepunten konden gebeuren en dus niet aan je eigen PC. Tien jaar later heeft Nokia doe-het-zelf-software-updateprogramma’s, waarmee je met je eigen PC via het internet de nieuwste software voor jouw mobiele telefoon kunt vinden, downloaden en installeren. Maar voor mij is het te laat, want ik ben inmiddels overgestapt op BlackBerry. Toch ben ik blij dat Nokia de draai heeft gemaakt (beter laat dan nooit), maar ik had al gemeld dat het tijd nodig heeft. In het geval van Nokia tien jaar, dus. Hopelijk gaat de rest sneller.
Tijdens mijn werk als IT-consultant probeer ik zoveel mogelijk technologie toe te passen en daar waar mogelijk te innoveren, maar het gaat mij niet hard genoeg.
Ongeveer een jaar geleden ben ik begonnen met Twitteren en sindsdien heb ik mij gestort op #socialnetworking, omdat ik denk dat de mogelijkheden onbegrensd zijn voor alle lagen van de samenleving. Ik voorzie dat #socialnetworking kansen voor organisaties biedt, maar ook voor individuen. Ik voorzie dat #socialnetworking een belangrijke rol in onze dagelijkse intermenselijke communicatie krijgt, ondanks de kritiek van onze koningin in haar kersttoespraak. Jammer, Majesteit. Gemiste kans. Maar we hebben tijd nodig. Veel tijd.
Tijd om te wennen aan de nieuwe mogelijkheden, tijd om te dromen van dingen die nu nog niet mogelijk zijn, maar dat wellicht ooit worden en we hebben tijd nodig om mensen om ons heen te beïnvloeden, dingen uit te proberen en daarmee zelf onderdeel te vormen van ontwikkeling en vooruitgang. Maar ook tijd om ons zorgen te maken over de gevaren van vooruitgang, de regels en wetten daarop af te stemmen, fouten te maken, leren van die fouten en hopelijk de boel rechtzetten.
Er zijn mensen om mij heen die mij in deze gedachten niet of nauwelijks kunnen volgen, maar ik weet dat het ze op een dag ook zal treffen, dus geef ik niet op en blijf ik proberen ze te enthousiasmeren, bij te praten of mee te trekken. Ik zie dat kennis macht is en dat de wereld straks zal zijn verdeeld in de mensen die het niet snappen en de mensen die het wèl snappen. Ik kan en wil helpen. Het is bijna een soort evangelie geworden.
Vanavond zag ik Raoul Heertje in Wintergasten. Zijn gast was Ray Kurzweil en de uitzending was voor mij een openbaring! Een feest van herkenning! Ik hoorde en zag iemand spreken die het verhaal, zoals ik het al jaren ervaar en slechts met een enkeling kan delen, stap voor stap uit de doeken deed, maar dan met een factor honderd! Kurzweil schetst een fantastisch toekomstbeeld en hij legt uit hoe hij aan de hand van modellen voorspellingen kan doen over technologieën die in de toekomst zouden kunnen worden uitgevonden en ingezet. De impact is gigantisch, variërend van actief ingrijpen in ons DNA (het “updaten van onze DNA-software”) tot nanobots in ons lichaam, het koppelen van onze hersenen aan de cloud tot het verlengen van onze levens, het nieuw virtueel leven inblazen van dode mensen, bioterroristen en ga zo maar door. Hij schetst duidelijk dat de continue innovatie geen lineair proces is, maar exponentieel. Dat begrijp ik al jaren en het is een verademing om naar hem te luisteren. Met technologie komt ook verantwoordelijkheid en Kurzweil heeft hier goed over nagedacht. Je kunt het eens of oneens zijn met zijn argumenten en conclusies, maar voor een goed debat heb je ideeën nodig en die heeft hij in overvloed. Heerlijk! Laat dat debat maar komen! Heb je de uitzending gemist? Klik dan hier om de herhaling op je PC te bekijken.
Mijn zorg is dat weinig mensen zien wat er gebeurt in de wereld, wat de mogelijkheden en gevaren van de immer ontwikkelende technologie zijn, maar dat deze technologie op een dag een significante rol in hun leven zal spelen. Zolang die invoering geleidelijk aan gaat, kunnen de mensen wennen en kunnen ze hun ideeën en opinie bijstellen. Ik ben bang dat zonder begeleiding de stappen te groot zullen zijn en mensen zich te vroeg of te laat verzetten tegen ontwikkelingen waartegen ze zich wel of juist niet zouden of hadden moeten verzetten. Kijk hoe wereldwijd de wetgeving achter technologische ontwikkelingen aan sukkelt en kijk hoe, met allerlei naïeve ideeën er ondertussen een elektronisch patiëntendossier dreigt te worden aangelegd. Dat Nederland als enig land in Europa de vingerafdrukken van onze identiteitsbewijzen in een centrale database bewaart! Dat zijn voorbeelden van hoe het niet moet. Slechts weinig mensen begrijpen wat de risico’s zijn van verbonden databases. Wanneer het goed is om dingen te koppelen en wanneer je het niet moet willen. Er zitten blijkbaar mensen zonder relevante visie op plaatsen waar ze slechte beslissingen kunnen nemen. Ik hoop dat dat op een dag verbetert en als het moet, zal ik er mijn steentje aan bijdragen.
Ik ga laat naar bed met het idee een stukje over deze openbaring te schrijven, maar terwijl ik in bed lig, houdt een kick van opwinding mij wakker. Een sensatie van inspiratie, die ik lang niet heb gevoeld. Alles is mogelijk, maar wanneer en op welke schaal? Ik begrijp dat ik pas zal kunnen slapen als ik dit verhaal van mij af heb geschreven, dus spring ik uit bed, update ik de WordPress van mijn weblog naar 2.9.1, schijf het verhaal en hoop dat het slapen me daarna beter vergaat.
Vooruitgang gaat in kleine stappen, maar ik heb er zojuist weer eentje gezet. Welterusten!