Taal kenmerkt mensen. Ik herinner mij dat ik ooit op een camping in Luxemburg met mijn tentje naast een stel uit het zuiden van het land stond (ik vroeg ze of ze uit het zuiden van het land kwamen, want zo klonken ze).
Verbaasd (want ze waren zich er niet bewust van dat hun accent zo hoorbaar was) vroegen ze waar ik dan vandaan kwam (uit Korea; haha!), want dat konden ze niet horen. Dat vond ik erg prettig, omdat ik altijd heb geprobeerd mijn Nederlands zo standaard en neutraal mogelijk te houden. Hoewel ik mijzelf regelmatig betrap op uitingen die specifiek zijn gebonden aan mijn (geografische) omgeving, besef ik dat taal continu in beweging is en dat het erg goed mogelijk is dat het Standaardnederlands ook aan deze verandering onderhevig moet zijn. Bovendien vind ik een hoop van de nieuwe taalregels erg gezocht en houd ik er derhalve zo’n beetje mijn eigen regels op na. Hierdoor ben ik natuurlijk niet beter dan iemand die regelmatig een d-tje of een t-tje op de verkeerde plaats zet, alleen vind ik het fijn om zo bewust mogelijk met mijn taal om te gaan. Hmmm. Lange inleiding.

Ik probeer hoe dan ook een beetje op mijn taalgebruik te letten. Volgens mij doet dat de wereld geen kwaad.

Zo herinner ik mij ook, dat in een grijs verleden Hans Krikke is opgepakt door de politie, omdat hij o.a. “burgermeester” schreef in plaats van “burgemeester”.
Lees wat Krikke er zelf over schreef in “Dagboek van een vermeend terrorist“, gepubliceerd in De Groene Amsterdammer , 5 april 1995.

Naast dit schokkende taalfeit waren er nog andere gronden voor de politie om te denken dat Krikke lid zou zijn van Rara, maar ook die andere gronden waren niet erg overtuigend. Zo getuige ook het feit dat hij een week na zijn arrestatie alweer op vrije voeten was. Niet echt op vrije voeten, natuurlijk, want eenmaal verdacht blijf je verdacht.
Lees hier wat Vrij Nederland er over schreef op 9 december 1995.
Lees (tot slot) “Je bent hoe je schrijft” van Marc van Oostendorp.