Medisch Centrum Alkmaar

Gisteren, op magische datum 05-06-07 had ik een dagje vrij om rustig met Natalia naar het Medisch Centrum in Alkmaar te gaan.

Bij het laatste huisartsbezoek werden we geconfronteerd met een andere arts dan onze gebruikelijke huisarts. Deze jongere, vrouwelijke arts wilde Natalia doorverwijzen naar een KNO-arts in het MCA, omdat Natalia telkens last had van terugkerende verkoudheid. Natalia hoopte dat er op foto’s van haar holtes wel iets te zien zou moeten zijn.

* In Rusland kun je, vooropgesteld dat je geld hebt, naar een willekeurige polikliniek gaan en ze vertellen welke controles je allemaal wil. Dat gaan ze dan keurig voor je doen, als je maar betaalt. Daar komt dus geen huisarts aan te pas. Natalia vond het daarom vreemd dat we in Nederland altijd via onze huisarts moeten worden doorverwezen. Ook de Russische medicijn-cultuur is anders. Als een dokter je klachten ook maar enigszins serieus neemt, dan schrijft-ie je medicijnen voor. Dus als je geen medicijnen krijgt, ben je ook niet echt ziek en dan moet je niet zeuren. Ook dat is anders in Nederland, waar men erg terughoudend is met het voorschrijven van medicijnen *

Nadat Natalia op doorverwijzing in het MCA foto’s had laten maken, bleek dat er boven haar rechteroog een gezwel zat van ongeveer 18mm bij 14mm, dat tegen het bot aandrukte. We waren al eens eerder in het MCA geweest voor foto’s (in 2004) en toen de KNO-arts de oude foto’s erbij pakte, bleek dat daarop ook het gezwel duidelijk zichtbaar was. De internist die drie jaar geleden foto’s had laten maken, heeft ze waarschijnlijk nooit of niet goed bekeken!
De KNO-arts vergeleek de foto’s en concludeerde dat het gezwel in drie jaar tijd niet was toegenomen in grootte. De kans dat het kwaadaardig zou zijn was daarmee erg klein. Maar pas na het verwijderen en analyseren van het gezwel zou hij meer kunnen zeggen.

Dat was vorige week en gelukkig konden we gisteren al terecht voor een dagopname. Spannend!
Om 11:15 waren we bij de dagopname op afdeling 028 en een uur later ging ze onder het mes onder algehele narcose.
Het plan was dat de operatie ongeveer een halfuur zou duren en daarna zou Natalia nog een uur uitslapen, waarna ik bij haar zou mogen. In het ziekenhuis mag je geen mobiele telefoon gebruiken en omdat ik een dagje vrij had en mijn telefoon doorgeschakeld stond naar kantoor, stelde de zuster voor om mij om te roepen in het ziekenhuisrestaurant zodra de operatie voltooid was.
Toen ik echter om 14:00 nog niets had gehoord, ben ik zelf maar op pad gegaan; misschien waren ze mij vergeten…

Op de afdeling hoorde ik dat Natalia nog niet terug was uit de OK en van een wachtende vader hoorde ik dat zijn dochter al anderhalf uur stond te trappelen om geopereerd te worden door onze dokter; er was een operatie die aanmerkelijk langer duurde en daarom liep het dagschema wat vertraging op. Ik dacht meteen aan Natalia, maar ik durfte het niet te denken.

Uiteindelijk om 14:45 (!) kreeg ik bericht dat ik naar Natalia toe mocht. De operatie had langer geduurd, omdat de tumor groter was en moeilijker te verwijderen bleek. Maar alles was eruit en verder was alles goed. Pffff!

Rustig aan werd Natalia wakker en met een beetje morfine tegen de pijn en een lekker koud kompres op haar hoofd waren we uiteindelijk om 22:00 terug in Schagen. Volgende week hebben we een controle-afspraak. Dan hopen we ook de analyseresultaten te horen.

Medisch Centrum Alkmaar