Vandaag hebben we lekker rustig aan gedaan.
Vanmiddag maakte Kees mij om 12:30 wakker. Hyon-Ju (mijn schoonzus) was aan het werk en Kuk was boodschappen (voor het ontbijt) aan het doen met Sergey. Won Sok zat op school en de kleine Kyung was op het kinderdagverblijf.
Toen Kuk na zijn werk terugkwam, hebben we met de mannen (Kees, Kuk, Sergey, Won en ik) boodschappen gedaan in de lokale Lotte Market. Sergey is momenteel aan het koken en straks gaan we lekker eten!
Gisteravond was ik in het huis van mijn broef op zoek naar draadloos internet. Mijn oog viel toen op een handleiding (lag bij Won Sok op zijn kamer, die tijdelijk dienst doet als provisorische logeerkamer voor Ome Dae) van een draadloos apparaat. Het bleek de draadloze thuistelefoon te zijn van LG, die ook als afstandsbediening van de TV werkt. Handig, zeg! Waarom hebben wij dat niet in Nederland?
Ik heb erover zitten filosoferen met Kees. De jonge Nederlanders hebben vrijwel geen thuistelefoon meer. En een afstandsbediening op je mobiele telefoon is ook niet handig. Bovendien is een mobiele telefoon persoonlijk, dus dan zou iedereen zijn eigen persoonlijke TV-afstandsbediening krijgen, wat ook niet echt handig is…
Tijdens ons ontbijt viel me op dat er ook brood was! Dat was de vorige keer wel anders. Sergey vertelde mij dat de jonge Koreanen liever brood eten dan rijst ’s ochtends, omdat bij rijst ook altijd soep moet, saus, groente en nog veel meer; brood is veel efficiënter. Je pakt je brood, grist wat boter en/of jam uit de koelkast en binnen tien minuten heb je ontbeten.
Ik vind dat eigenlijk jammer. Het viel me op dat de Koreanen veel meer tijd besteden aan eten en dat eten in Korea veel meer een sociale gelegenheid is dan in Nederland.
Sergey vertelde dat, toen hij net in Korea woonde, hij in een ziekenhuis werkte, waar hij vaak alleen at. Telkens als hij daar in zijn eentje zat, kwam er een collega bij hem zitten om samen te eten. Zelfs als hij gewoon rustig even alleen wilde eten 🙂 Pas na een tijdje begreep hij dat het in Korea not done is om alleen te eten.
Ik vind het jammer dat de jonge Koreanen het eten als sociaal moment verruilen voor een snelle, korte en efficiënte broodmaaltijd. Dat vind ik een verarming, maar ja. Kees en ik zijn hier op een soort Star Trek missie (het verkennen van nieuwe werelden, te observeren hoe het leven hier is, zonder invloed uit te oefenen op de lokale bevolking).
Gisteravond tijdens het biertje buiten de deur had ik bijna de prime directive geschonden toen een dronken bezoeker Kees lastigviel. Gelukkig liep het allemaal goed af, dus hoefde ik niet in te grijpen.
Zo! En nu ga ik nog wat foto’s uploaden naar Flickr en dan gaan we lekker eten.