Aanvankelijk had ik geen enkele interesse voor de iPhone van Apple, om redenen die ik in een eerder post beschreef.
Toen een bekend TV-blad ons vroeg een applicatie voor de iPhone Applicatie te bouwen, begrepen Marc en ik dat we er nu niet meer onderuit konden; we moesten wel aan de iPhone.
Je moet immers kunnen zien wat je concurrenten op dit gebied al gepresteerd hebben en natuurlijk is het goed zo’n ding te hebben om je met je doelgroep te kunnen identificeren.
Marc bestelde daartoe zijn iPhone en ik plaatste mijn bestelling de avond erop. Het duurde niet lang voordat ik mijn iPhone had (die van Marc zou pas een ruime week later binnenkomen).
Gek genoeg was de propositie van T-Mobile niet veranderd sinds de laatste keer dat ik hem bestelde (en kort daarna afbestelde). Bij het minimale abonnement van EUR 30 per maand x 2 jaar kost de 16 GB iPhone 3G EUR 160. De versie met 8 GB kost onder dezelfde voorwaarden EUR 80 en bij een zwaarder (duurder) abonnement of hetzelfde abonnement, maar dan voor drie jaar i.p.v. twee jaar zijn beide iPhones ‘gratis’.
Het lichtste abonnement van EUR 30 per maand is inclusief 150 smsjes en 150 belminuten en inclusief onbeperkt dataverkeer. Vooral dat laatste is erg interessant. De belminuten en de smsjes zijn vooralsnog niet zo interessant, omdat ik eigenlijk niet van plan was om met het ding te gaan bellen. Het abonnement van EUR 30 p/m x 2 jaar is eigenlijk een soort gespreide betaling.
Tsja. En dan heb je zo’n ding.
Het doet me goed om te zien dat er al heel veel applicaties voor zijn. Er zijn gratis applicaties en applicaties die geld kosten. Het valt me nog mee dat er ook behoorlijk wat applicaties in het Nederlands zijn.
Vooralsnog heb ik me beperkt tot de volgende gratis applicaties: NU (nu.nl), NOS Teletekst, Pathé, Hyves (haha; hoorde ik laatst: “Oma, heb je ook Hyves?” “Weet ik niet; moet je even in de koelkast kijken, lieverd”), Facebook, Nimbuzz en Natuurlijk onze eigen TV Gids van de bekende TV-zender.
Als je zelf applicaties voor de iPhone wilt gaan ontwikkelen, dan heb je daarvoor een certificaat nodig, dat Apple aan je kan verstrekken, als je eerst $99 betaalt. De truc is dat als Apple merkt dat je slechte applicaties maakt (of als je de boel bedondert o.i.d.) dan trekken ze het certificaat in en dan kan je applicatie niet meer worden gebruikt door je slachtoffers. Natuurlijk biedt het internet voldoende ruimte voor een publieke discussie over het nut en het gevaar van dergelijke invloed van Apple, alsook de prijs van het certificaat en de bonussen die daarmee door Apple worden betaald aan de medewerkers…
Als je “vrije” (lees: ongecontroleerde) software op je iPhone wilt hebben, dan moet je hem “Jailbreaken”. Daarvoor kun je het programmaatje Quickpwn downloaden van de gelijknamige .com-website, waarna je beschikt over een Installatieprogrammaatje waarmee je zo’n beetje alles wat je wilt kunt installeren. Desgewenst kun je ook het opstart-logo van de iPhone (is standaard natuurlijk een appel) vervangen door een ananas 🙂
Ook als je iPhone gesimlockt is, kun je hem softwarematig simlockvrij maken door een ander programmaatje, dat is geschreven door iemand die zichzelf yell0wsn0w noemt. Het spreekt voor zich dat je voor dat programmaatje eerst je iPhone moet jailbreaken…
Tsja. Ik had mijn iPhone gejailbreakt en binnen een week had ik er problemen mee. Niets hielp. Al mijn programma’s startten op en sloten zichzelf automatisch af, zonder dat ik er iets mee kon.
*edit*
Als je je iPhone jailbreakt, moet je daarna eens proberen vanaf een andere PC met SSH aan te kloppen op je iPhone met naam: root en wachtwoord: alpine
Bedenk je daarna eens, dat een vreemde dit ook met je iPhone zou kunnen doen als je op een vliegveld, station of op kantoor bent! Jailbreaken is dus eng. Natuurlijk kun je je wachtwoord veranderen, maar hoeveel mensen weten dit niet en openen daarmee de toegang tot hun iPhone voor volslagen vreemden???
*edit*
Gelukkig heeft iTunes (daarmee moet je alles op je iPhone regelen) een Herstel-functie, waardoor ik besloot afscheid te nemen van de ananas. Mijn iPhone is nu weer superstandaard en ik heb er nog geen problemen mee gehad. Eerst heb ik nog geprobeerd mijn iPhone te herstellen met behoud van gegevens, alleen heb ik die operatie op Marcs laptop uitgevoerd. Toen ik daarna probeerde een programma te installeren, moest ik het wachtwoord van Marcs iTunes-account invoeren en dat had ik natuurlijk niet! Daar zit klaarblijkelijk nog een foutje in de software…
Ik heb mijn iPhone dus helemaal leeg-leeg gemaakt en sindsdien doet-ie het weer als een zonnetje.
Mijn tussentijdse oordeel? De iPhone 3G 16 GB is een geweldig apparaat. Apple heeft de gebruikersinterface (waarmee je als gebruiker het apparaat bedient) opnieuw uitgevonden. Wel jammer is:
* Niet alle applicaties ondersteunen het draaiende scherm. Soms lukt het wel en soms niet.
* De locatie van de navigatieknoppen zijn niet consequent. Op dit gebied heeft Apple nog een hoop te leren. De “Terug”-knop van de browser zit linksonder, terwijl de meeste “Terug”-knoppen van applicaties linksboven zitten. De BlackBerry heeft een terug-knop, waarmee je altijd een stapje terug kunt. Die mis ik echt bij de iPhone.
* De hoofdmenu-toets. Als je “bovenin” de applicatie zit, d.w.z.: je kunt niet verder meer terug, dan kun je de applicatie enkel afsluiten door op de ronde menu-knop te drukken. Heb je eerst een paar keer linksonder of linksboven geklikt en dan moet je nog een keertje met je duim op de menu-knop drukken als je nog verder terug wilt.
* And last, but not least: Het toetsenbord. De iPhone heeft een virtueel touchscreen-toetsenbord en dat is echt een drama. Als ik de iPhone in één hand houd en ik typ met de wijsvinger van mijn andere hand één voor één een toetsje, dan maak ik beduidend minder fouten dan wanneer ik met twee duimen het aantal toetsaanslagen van mijn BlackBerry probeer te evenaren…
Iedereen om mij heen zegt dat het toetsenbord went, maar ik geloof er niets van. Marc zegt dat hij emotioneel al klaar is om in de weekends enkel met zijn iPhone op stap te gaan, maar ik heb nog toetsenbordvrees. Als ik in het weekend onverhoopt toch nog een smsje of een mailtje moet typen dan wil ik niet dood gevonden worden met enkel min iPhone. Er zit voor mij dus niets anders op dan voorlopig met twee toestellen, mijn BlackBerry en mijn iPhone, op stap te gaan.
Mijn toekomstvisie: Ik zie de iPhone doorbreken als huisvriend. Bekijk de TV-gids op je iPhone, check even gauw een mailtje en antwoord op een (groot)moeder-achtige manier enkel met “Ja” of “Ok” en dan valt met het toetsenbord best te leven. Ik voorzie nog een rol als boodschappenhulp. Microsoft heeft een techniek die Microsoft Tag heet, waarmee je een foto kunt maken van een soort barcode en die kun je dan mailen en door een server laten uitlezen. In het Rijksmuseum kun je deze techniek van dichbij bekijken (in combinatie met Microsoft Exchange 2007; mooi!) Als we op een dag foto’s kunnen maken met onze iPhone van de legeboodschappenlabels, dan zou Albert Heijn je volle boodschappenkar al klaar kunnen hebben voordat je naar de winkel komt. Als je dan tenminste nog naar de winkel wilt/moet. Natuurlijk wil AH dat je naar hun winkels komt, maar dat wilden de pompstationhouders lang, lang geleden ook nog. Totdat er Express-pompstations kwamen, waar je zonder bediening met enkele eurocenten korting op je benzine kon tanken. Ik daag Albert Heijn uit voor Dae’s AH Express concept, waarbij je tegen lagere boodschappenkosten je boodschappen efficiënter kunt bemachtigen. Jij blij, Albert Heijn blij; iedereen blij!
U hoort nog van mij!