Vanochtend was ik al om 06:00 wakker. Ik besloot het extra uurtje slaap (tot 07:00) nog te pakken. Daarna ben ik opgestaan en heb ik lekker gedoucht. Het wordt vandaag een drukke dag!

Toen iedereen wakker was en we met z’n allen even snel hebben ontbeten, zijn we per auto naar Incheon International Airport gereden. Voordat we vertrokken, hebben we Kuk en Joseph nog even gebeld om ze gedag te zeggen. “Bye-bye! See you next time. In Korea or in The Netherlands. Maybe”. Ze vonden het erg leuk dat we even belden.

Kees en ik waren al door de deuren en we stonden te wachten om onze spullen te laten scannen op gevaarlijke stoffen, toen Sergey op het raam tikte. Ik mocht eigenlijk niet meer terug naar de vertrekhal, maar ik zag geen reden waarom niet, dus ging ik toch. Sergey liet me een SMSje van Joseph zien. Hij wenste ons een goede reis en ook alle goeds aan Erica. Huh? Erica? O, Myung (Hee Erica). Ok, doen we.

Aan boord van het vliegtuigje dat ons naar Hongkong zou vliegen ontmoette ik Chris. Hij viel me op, omdat hij een Prada-telefoon had. Ik zag dat hij een Koreaanse krant las, maar dat hij op zijn laptop iets westers aan het typen was. Ik vroeg hem of zijn telefoon beviel en hij zei dat het een klereding was. Dat-ie veel liever mijn BlackBerry had willen hebben.

Ha! Ik spitste mijn oren. Chris werkt voor Pinnacle (van Studio 9 enzo), een Amerikaans bedrijf, waar hij verantwoordelijk is voor Azië (o.a. Korea, China, Singapore en nog veel meer). Hij reist veel. Hij klaagde dat al zijn collega’s een BlackBerry hebben, maar dat er in Korea geen BB-support is. Ik kon hem natuurlijk vertellen dat hij het mis had en ik legde hem uit wat ik tijdens mijn Korea-reis allemaal had ontdekt.

Het was een leuk gesprek. Aan het einde wisselden we kaartjes uit en nodigden we elkaar uit om vooral eens langs te komen. Dat gaan we doen, want ik ga terug naar Korea om te kijken of ik gelijk heb dat ze daar binnen twee jaar allemaal aan de BlackBerry zijn!

Toen Hongkong. We kwamen aan en de paspoortcontrole duurde wat lang. Onze baggage hadden we vrij snel gevonden en daarna pikte Freddy ons op. We namen de trein naar het centrum en daarna een taxi. Eigenlijk wilde Freddy de bus nemen (dan heb je wat beter toeristisch uitzicht), maar de bus duurt langer en de trein was iets aangenamer.

Voor het reizen door Hongkong gebruik je de Octopus-kaart. Dit is een RFID-kaart, waar je, als een soort chipknip, tegoed op kunt tanken. Hij staat niet op naam en je kunt bij automaten of alle Seven-Eleven’s opwaarderen. Het is een supersysteem. Waarom hebben we dat niet in Nederland?

Hongkong is geweldig. Na een rondleiding door de stad (met veerboot-trip, lasershow om 20:00) en diner is Freddy weer naar huis gegaan (die moet morgen weer werken) en Kees naar bed. Ik heb nog alleen tot 01:30 in de stad rondgelopen en ik raakte niet uitgekeken! Ik heb nog drie CDs gekocht; de nieuwe van Madonna, Kylie en Mariah.
De YMCA rocks! Een keurige kamer voor een redelijke prijs. De concurrentie is hier moordend. Een 10 HK$ is 1 USD$, dus dat rekent prettig. Wel even wennen na die Koreaanse wons.

Eigenlijk vind ik het zonde om te slapen, maar rond een uur of 23:00 is alles hier wel zo’n beetje dicht (alleen eten/drinken gaat draait 24×7).

Morgen is er weer een nieuwe dag!