Overheid en Open Communities

Ineke Schop, Programma Manager NOiV (Nederland Open in Verbinding, naar het gelijknamige actieplan van staatssecretaris Frank Heemskerk) legt vertelt ons dat het hoog tijd is voor: Niet praten, maar doen! Open Source is niet hetzelfde als Open Standaarden en na het actieplan NOiV is nu de het bedrijfsleven aan zet. Verder constateert ze dat er momenteel nog geen aansluiting is tussen beleid en praktijk en dat er in de overheid verder weinig innovatie kan worden gevonden. De omslag moet dus van buitenaf komen en wij, Open Source Experts, het publiek, moeten daar voor zorgen. Ze pleit voor goed kennismanagement binnen de overheid (momenteel nog onvoldoende!) en er moeten kaders komen voor aanbesteding. Ze legt uit dat wanneer er momenteel een (te) groot project wordt aanbesteed, automatisch de kleine bedrijfjes afhaken en dat wil ze omdraaien. De kleine bedrijfjes kunnen samen als één grote club samenwerken. Dit beeldt ze uit met kleine visjes en een grote vis, waarbij ik meteen aan de staatsloterij moet denken. Interessant. DP: Helaas is het zo dat die bedrijfjes liever elkaar beconcurreren dan samenwerken, dus dat vergt nogal een cultuuromslag. Verder constateert ze dat er op hogescholen en universiteiten onvoldoende Open Source wordt onderwezen. De studenten krijgen enkel software van Microsoft mee, waardoor er later in het bedrijfsleven onvoldoende kennis is van de markt van Open Source. Ze onderstreept de noodzaak voor goede interoperabiliteit en daarbij kunnen Open Standaarden een goede uitkomst bieden. We krijgen een diagram voorgeschoteld waarin onze overheid vijf stappen verwijderd is van onze maatschappij (Functie, Afdeling, Gemeente, Keten, Samenleving) en ze geeft aan dat de meeste overheden pas op stap 1 zitten. Dat moet beter! “We hebben beleidsthema’s nodig die de ICT-beslissers binnen de overheid aanspreken”, pleit ze. “We hebben succesverhalen voor herkenbaarheid nodig”. Als voorbeeld noemt ze het uitwisselformat bij de bestrijding van de tsunami, waarbij eerst iedereen elkaar tegenwerkte en pas nadat er goede afspraken waren gemaakt over de communicatie op basis van Open Standaarden, verliep de hulpverlening op rolletjes.

Ik hoor in haar verhaal een hoop kritiek en uitdagingen, maar een duidelijke uiteenzetting over hoe “we” dat gaan aanpakken, hoor ik niet. Maar we hebben wel een hoop stof tot nadenken meegekregen!