Na een langzame start heeft Sergey mijn broer gebeld om onze komst aan te kondigen en zijn we om 13:15 vertrokken. Het is 400 km van Bundang naar Yangsan. Ik gok dat we er met vier uur rijden wel moeten zijn, maar dat valt vies tegen! Onderweg stoppen we bij Chilgok om te lunchen. Buiten serveren ze rijstcake in allerlei soorten en smaken. Daarvan raak je wel verzadigd, maar niet voor lang. Het valt met op dat ze in Korea de voedingswaarde vermelden bij de snacks. We besluiten binnen te lunchen en doen ons tegoed aan een tafel vol heerlijks. We zijn voedselnomaden en trekken van maaltijd naar maaltijd.
Na heel wat verkeersopstoppingen, bergen en dalen komen we aan in Yangsan. Ik volg Jae’s advies om geen geld te geven, maar een kadootje. We rijden langs de LG BestShop om een kado voor Won-seok te kopen. Zijn zusje is nog jong en ik besluit haar wel wat geld te geven.
Uiteindelijk komen we om 20:00 aan. Kuk staat ons buiten op te wachten, nadat hij ons eerder al belde om te checken of we niet zijn verongelukt. Nee, hoor, we zijn alleen iets later dan gepland 🙂
Wat is Won-seok gegroeid! De laatste keer dat ik hem zag, was hij nog een klein mannetje. Nu is hij 1 meter 82, meldt hij trots in goed Engels!
De kado’s zijn een schot in de roos. Won-seok is dol op elektronica en schreeuwt na het uitpakken van zijn LG Android tablet enthousiast dat hij die netjes ingepakt laat en straks rustig gaat opladen!!! Zijn zusje is dol op geld. Vol bewondering wappert ze het zichtbaar rond, waarna ze het opbergt in haar Witte Envelop, die gevuld is met nog veel meer geld!
Het boek met prachtige foto’s van Nederland ben ik in alle hectiek vergeten mee te nemen. Ik beloof het ze na te sturen per post.
Na wat koetjes en kalfjes dineren we gezamenlijk op de grond aan een lage tafel. De TV gaat hier gelukkig uit tijdens het eten. Hyon-ju (Kuks vrouw) heeft een heerlijke maaltijd bereid! Ik ben blij dat we vanavond geen restaurant gereserveerd hebben.
Het is raar. Ik heb ze zeven jaar niet gezien en we hebben elkaar niet zo heel veel te vertellen. Het meeste contact heb ik met Won-seok, die net als alle Koreanen veel theoretische kennis van Engels heeft, maar helaas geen conversatieles op school krijgt. We begrijpen elkaar gelukkig goed. Sergey onderhoudt het contact met Kuk en Hyon-ju.
Daarna bel ik Nederland met mijn iPad. Ze zijn erg onder de indruk van Facetime. De Koreanen zijn allemaal erg trouw aan de Koreaanse merken (Samsung, LG) en daarom hebben ze Android en geen iOS. Ik leg uit hoe Facetime werkt en vertel dat je met Google Hangouts hetzelfde kunt doen als Facetime (in groepsverband zelfs, in tegenstelling tot Facetime). Ik help Won-seok en zijn vader op Google Hangouts en we testen de videoconferencing. “Is het gratis?”, vragen ze vol ongeloof. Ik bevestig. Ze vinden het geweldig!
Won-seok vraagt of ik hem wil helpen als hij naar Europa komt. Dat zal via een uitwisselingsprogramma van zijn school gaan (University of Foreign Studies) of gewoon privé, als backpacker.
Het is alweer 22:30 en tijd om te vertrekken. De tijd is omgevlogen en we hebben nog een lange reis voor de boeg. Een overnachting in een hotel is er niet bij, want Jae moet morgen vroeg op om Russische patiënten van het vliegveld op te halen en Sergey en ik moeten met de Kumsa shoppen.
We jakkeren door de donkere Koreaanse regenachtige nacht en zijn pas om 03:00 thuis.
Welterusten, allemaal! Het was een enerverende dag.