Vandaag lekker een dagje rust. Het is heerlijk weer en het zonnetje schijnt. Het is net boven het vriespunt. Snel zet ik op Strava een rondje langs de rivier uit. Ik trek mijn hardloopschoenen aan en ik waag het erop! Ik loop mijn eerste 4,5 km in Korea niet supersnel, maar het begin is er. Korea heeft zachte groene wandelpaden (de fietspaden zijn rood), die veren bij iedere stap die je zet. Dat loopt heerlijk!

Mijn beweging zit erop en mijn Apple Watch beloont mijn inzet met gesloten ringen. Wat ik de rest van de dag nog doe, is bonus!

Iedereen is vandaag vrij. ’s Avonds zijn we uitgenodigd door Kumwa. Samen met haar, haar kinderen en Irina (de nicht van Sergey) eten we in een familierestaurant. We sluiten de dag af met de prachtige SF-film Arrival.

Morgen begint de werkweek weer en is het voor iedereen business as usual. Dan ga ik alleen op pad in Korea. Ga je mee?

Vandaag ontbijt ik met Spaanse Chorizo van Albert Heijn.

Ik heb uitgeslapen en we zijn een beetje laat. Onderweg in de auto hoor ik over een akkefietje tussen Google en de Koreaanse overheid. Google schijnt ooit foto’s te hebben gepubliceerd van geheime militaire bases en toen heeft de Koreaanse overheid ingegrepen. Nu werkt Google Maps niet meer in Korea, dus gebruikt niemand het. Voor hun navigatie gebruiken de Koreanen liever Kakao Maps of Naver. Ironisch is, dat de telefoons en tablets van Samsung, die hier zo populair zijn, allemaal Androids zijn en dus heeft iedere Koreaan evengoed een Google Account om zijn/haar toestel te kunnen gebruiken.

Onderweg zie ik een auto met daarop een sticker van de Koreaanse president Park, die staat afgebeeld als een marionet. Daarnaast staat in grote letters te lezen dat ze moet aftreden. In mijn hoofd bedenk ik hoe een Rutte-exemplaar eruit zou komen te zien.

We eten heerlijke Mandu tijdens de lunch en daarna gaan we naar het conflictgebied in het centrum van Seoul. Er zijn twee grote demonstraties op handen. De ene demonstratie is georganiseerd door o.a. de Labour Party en richt zich op het aftreden van de huidige vrouwelijke president Park. Zij komt de laatste tijd steeds vaker in het nieuws vanwege nieuwe schandalen rondom het lekker van vertrouwelijke informatie of de smeergeldaffaire met Samsung. Het voelt ongeveer zoals de op handen zijnde impeachment van Trump, alleen loopt het proces in Korea al langer. De aanwezigen bij deze demonstratie zijn voornamelijk jonge mensen.

Drie straten verder demonstreren voornamelijk oude mensen tegen de impeachment en voor het aanblijven van president Park. Deze oude mensen worden aangevoerd met bussen van Kras. Ik hoor dat ze geld krijgen van de Koreaanse overheid voor hun aanwezigheid. Het heeft iets raars om deze twee groepen met tegenovergestelde belangen te zien demonstreren. De demonstraties verkopen vreedzaam. Er zijn duizenden politiemensen op de been, maar er is geen agressieve of dreigende sfeer. Wel jammer dat we onderweg nog een verdwaald spandoek tegenkomen met daarop de tekst “Homo’s zijn niet anders, maar ze zijn fout en daarom gaan ze naar de hel“. U bent gewaarschuwd!

Daarna drinken we Dutch Coffee met Delicious Stroopwafels From Holland en trekken we Seoul in.

We eten, eten en eten. Onze avond eindigt in een restaurant, dat bekend staat om beroemde Koreanen, die hier ’s nachts een hapje komen eten. Het was een lange interessante en koude dag!

We landen om 08:00 op Incheon, dus de dag begint hier net. Sergey haalt me op van het vliegveld. Het weer is prachtig! De zon schijnt en het is net iets frisser dan in Nederland. Lunch: Sireigi Bulgogi. Da’s Bulgogi, gegaard in bouillon in plaats van barbecue. Ik vecht tegen de slaap en wil onder geen beding overdag slapen, want dan slaap ik vannacht niet. Dat lukt gedeeltelijk.

Daarna gaan we naar Electro Mart – een soort Man Cave met elektronica, outdoorspullen, robots, drones: helemaal goed!

’s Avonds dineren we bij een Tonkatsu-restaurant, Japanse curry. Het lijkt verdacht veel op Duitse schnitzel, alleen met rijst in plaats van Kartoffel. Over de saus hebben we vooraf wat discussie. Ik mag kiezen hoe pittig ik de saus wil op een schaal van 1-10. Ik begin de onderhandelingen met de serveerster op 8, maar eindig uiteindelijk op een matige 6 en dan mag ik nog blij zijn, zegt ze! Zes is echt een lachertje, dus de volgende keer als ik hier terugkom, kies ik zeker een 6,1! Watjes.

Thuis aangekomen werk ik mijn onderzoek naar internetcensuur in Korea verder uit. Als experiment kijk ik of het lukt om een film te downloaden met Popcorn Time over een VPN-tunnel. Dat gaat gelukkig goed.

Morgen gaan we demonstreren voor het aftreden van de Koreaanse president! Er zijn meer landen waar dat geen kwaad zou kunnen. Slaap lekker!

Het is zover! Mijn wekker gaat om 03:30. De ene helft van mijn koffer is gereserveerd voor levensmiddelen – de andere helft voor mijn eigen bagage.

Op het laatste moment besluit ik mijn bergschoenen en truien thuis te laten. Ik ga Korea onveilig maken met één paar Van Bommels en wat overhemden. Het vriest licht in Seoul, maar ik gok het erop. Nog snel doe ik wat hardloopshirts met korte mouwen in mijn koffer en vertrek ik naar Schiphol.

Mijn vlucht gaat om 06:55. Er is weinig tijd. Ik laat de Privium ClubLounge links liggen en ga meteen door naar de gate. Ik was benieuwd of de oogscan van Privium zou haperen omdat ik een nieuw paspoort heb en dat niet heb aangemeld bij de marechaussee van het Privium Service Centre.

Als ik mijn Privium-kaart in de lezer steek, floept het poortje open en sta ik binnen. Helemaal geen oogscan! Ik ga natuurlijk maar naar Parijs, dus wat zou het.

In de vertrekhal zie ik hetzelfde als bij mijn vorige reis naar Korea. De Koreanen kleden zich in sombere kleuren. Zwart, grijs, donkerblauw. Er is veel joggingkleding. Het lijkt wel of ze het zelf niet zien of er niet om geven. Ik ben de enige aan boord met een frivool gekleurd overhemd en niemand aan boord heeft zulke mooie feestschoenen als mijn Van Bommels! Volgens mij ligt er nog een enorme groeimarkt voor Floris in Korea.

De reis naar Parijs verloopt soepel. Voor de verandering zit ik tussen twee mensen in. Best leuk, maar ik ga er geen gewoonte van maken.

Op Paris Charles de Gaulle maak ik een korte stop. We landen om 08:00 en vertrekken pas om 13:00. Dat lijkt meer tijd dan het is, want ik moet natuurlijk nog wel van Terminal 2F naar 2E. In de shuttle zie ik iemand een andere simkaart in zijn telefoon stoppen. Ik grap dat je ook voor ieder land een andere telefoon kunt nemen en laat mijn telefoonstapel zien. Dat heeft hij nog nooit gezien! Verbaasd telt hij de telefoons en vraagt of ik ze wel uit elkaar kan houden. De volgende geijkte vraag “heb je een aparte telefoon voor ieder bedrijf/vrouw/minnares” slaan we over. Hij herkent de Apple Watch Series 2 Nike+ Edition om mijn pols en vraagt of ik er blij mee ben.

Vlak voor mijn M-gate is een oesterbar, die ik een beetje wantrouw. Oesters op een vliegveld? Het is natuurlijk wel Frankrijk. Na een kort praatje besluit ik het erop te wagen. Werkelijk fantastische oesters! Doen, mensen!

We vertrekken op tijd uit Parijs. De purser heeft nog nooit een boarding pass op een Apple Watch gezien, zegt hij.

Het vliegtuig is gevuld met vrijwel uitsluitend Koreanen. Als ik aan boord ga, voelt het alsof ik met bekenden op pad ben, maar dat is natuurlijk onzin. Een soort lagereschoolreüniegevoel, alleen ken ik niemand. We lijken alleen uiterlijk op elkaar. Niemand weet dat ik een spion ben – dat ik 41 jaar geleden naar Schagen ben gestuurd om te infiltreren 🙂

Het tweede deel van de reis zit ik keurig netjes aan het gangpad, naast een Koreaanse dame, die geweldig Frans spreekt! “Zelf geleerd op Youtube”, zegt ze. “Ik vind de Franse u i t s p r a a k (la prononciation) zo mooi!”. Ik knik. We zijn het eens. Haar Franse uitspraak is beter dan haar Engels. Dat heb ik nog nooit meegemaakt! De Koreaanse stewardessen spreken ook vloeiend Frans. Korea verandert.

Reistip: Probeer eens een veganistische maaltijd aan boord. Je bestelt hem gratis voorafgaand aan je vlucht. Die worden met iets meer zorg samengesteld en je krijgt hem eerder dan de rest. Heerlijk!