Korea 2017 – Dag 9

Ik sta vandaag rustig op en zoek uit wat ik wil gaan doen. Vanavond zijn we uitgenodigd bij de familie van Liwon. Ze wonen in Seoul, dus probeer ik een beetje in de buurt te blijven. Sergey neemt mijn diplomatieke geschenken mee, dus kan mijn rugzak lekker leeg blijven. Op de heenreis, dan 🙂
Google leidt me met al mijn reisplannen naar bus 9000, maar ik reis liever met de metro, dus wandel ik in de zon naar Ori Station.


Lees verder

Korea 2017 – Dag 8

Het is vandaag prachtig weer! Ik wandel naar Ori Station en neem de metro naar Jeongja. Daar stap ik over naar Pangyo. Pangyo Techno Valley is de Koreaanse tegenhanger van Silicon Valley. Alles draait hier om technologie! De mensen hier kleden zich anders en ze lopen zelfs anders!

Grand Open
De vorige keer dat ik in Korea was, viel me op dat ik overal aankondigingen zag voor een “Grand Open” van een nieuwe zaak. Dat is natuurlijk fout. Ze bedoelen “Grand Opening“, maar dat stond er niet. Alle Koreanen weten wat hiermee wordt bedoeld, maar als westerling vond ik het maar raar. Als je hier goed rondkijkt, zie je veel meer dingen die westers lijken, maar die toch voor je gevoel niet kloppen. Het zijn nieuwe merknamen die zijn bedacht, geconstrueerd, zonder de westerse mojo. Ik heb hier een willekeurige greep uit de rijke collectie van schrijnende gevallen:

Vandaag zag ik voor het eerst in de metro een “Grand Opening”! Komt het dan toch nog goed, hier? 🙂

Op steenworp afstand van het station ligt de Hyundai Department Store. Wat een prachtig warenhuis! Ik ben nog geen tien minuten binnen, of ik heb bijna een dekbedovertrek van EUR 500 gekocht. Hij kan er nog best bij in mijn koffer. Wat een gevaarlijke plek!

Het is een modern gebouw met overal zitjes en hippe mensen.

Ik moet nodig iets brunchen. Voor wie niet kan kiezen, is er de Food And Beverage Guide. Henk en Ingrid uit Seoul laten zien wat zij vandaag gaan eten:

Op de negende verdieping vind ik mijn lunch.

Ik reis per bus naar het ziekenhuis, waar ik Sergey en Dr. Bae ontmoet. We gaan op pad naar ons diner. De komende uren brengen we door in het centrum van Seoul.

We eindigen de avond thuis, waar de president van Zuid-Korea zich kansloos verdedigt in het journaal. Morgenavond zijn we uitgenodigd bij de familie van Liwon. Slaap lekker!

Korea 2017 – Dag 7

Vandaag vertrekken Liwon en ik voor ontbijt buiten de deur. Ik realiseer me dat ik al tijden geen traditionele pittige soep meer heb gegeten als ontbijt. Dat komt door de opkomst van het brood. De moderne Koreaan snel de deur uit wil naar zijn werk. Na wat onderhandelen stemt Liwon in. Hoera, we gaan Yukgaejang eten! Een beetje mopperend belt hij naar kantoor: “Ik ben ongeveer een uurtje later op kantoor“. Als we een broodje hadden gegeten, waren we allang op kantoor geweest.

De Yugaejang is heerlijk! Het restaurant waar we zitten in helemaal leeg, op ons na. Het is een keten en ze zijn ongeveer drie jaar geleden geopend. Wel leuk dat ze inductiekookplaten in de tafels hebben – ze zijn met hun tijd meegegaan. Het valt mij op, dat ik veel meer iPhones zie dan de vorige keer dat ik in Korea was. Liwon legt uit dat door het corruptieschandaal bij Samsung de Koreanen minder Samsung kopen en hopen dat Samsung failliet gaat! Ook vindt Korea dat Hyundai slechte auto’s maakt – de goede modellen worden geëxporteerd naar het westen en de slechte modellen blijven in Korea. Ze grappen hier dat de auto’s van Hyundai gemaakt zijn van aluminiumfolie. Ook Hyundai moet failliet!

Jammer dat de Koreanen hun heerlijke ontbijt hebben in geruild voor het snelle brood. Dit restaurant verdient zijn geld beslist niet met ontbijt.

We haasten ons naar kantoor en halen onderweg nog even koffie voor Irina, die op ons wacht. De hele middag praat ik haar bij over Social Media. We gaan van hun website naar LinkedIn en van Facebook naar Twitter! Wat later dan normaal piep ik er om 16:00 tussenuit voor een late lunch.

Ik stap in mijn eentje een naburig restaurantje binnen. De mensen van het restaurant spreken geen Engels, maar gelukkig schieten twee Koreaanse dames te hulp. Ze zitten samen aan een tafeltje verderop te eten. Ik gok dat ze een paar jaar ouder zijn dan ik. “Volgens mij heb jij dringend Kimchi Jjigae nodig“, lacht dame 1. Dame 2 knikt. Flirten ze met mij? Dat is een primeur in Korea! Dat doen ze anders nooit!

De twee dames hebben een grote schotel in het midden van hun tafel staan. Als ik zit, scheppen ze gauw een bordje vol voor mij van hun schotel. “Zo, dan heb je alvast wat“, lachen ze. Het eten is heerlijk. Dan komt ook nog mijn Kimchi Jjigae. Die smaakt heerlijk, hoewel ik mijn eigen recept lekkerder vind. Gelukkig voegt de omgeving hier zijn eigen charme toe.

De dames hebben nog meer eten besteld. Als hun tweede gang wordt gebracht, begrijp ik uit hun Koreaanse gebaren dat het veel te veel is voor hun tweetjes. Je raadt het al: ik doe mijn uiterste best om die arme dames uit de brand te helpen. Als ik vertrek, reken ik EUR 5,50 af. Ik moet opschieten, want het is bijna tijd voor het diner!

’s Avonds halen we Sergey op van het ziekenhuis en gaan we naar een Koreaans buffetrestaurant. Het valt me op dat we veel uit eten gaan. “Koken jullie ook weleens thuis“, vraag ik. Misschien heeft mijn aanwezigheid er iets mee te maken. “Ja, nu jij er bent, eten we veel buiten de deur. Normaal kookt Sergey toch zeker twee keer per week“. Right.

Dit restaurant heeft uitsluitend eten van Koreaanse bodem. Zo valt het mij op dat er geen chocola bij het dessertbuffet is. Het is een nieuwe formule. Tijdens het eten horen we tussen de muziek door propaganda voor gezond eten uit eigen land. Ik moet er een beetje om lachen.

Thuis aangekomen pak ik nog een paar trappetjes om mijn dagelijkse beweging te halen. Onderweg kom ik in het trappenhuis een paar geparkeerde fietsen tegen. Tsja. Zo kan het ook!

Ik ga op tijd naar bed. Morgen ga ik alleen op pad en eten we ’s avonds met Dr. Bae. Slaap lekker!

Korea 2017 – Dag 6

Vandaag ga ik op eigen gelegenheid met Bus 2 naar het ziekenhuis. Reizen met het OV is verbazingwekkend makkelijk in Korea! Het helpt als je het Koreaanse schrift kent.

Bij de Starbucks van het ziekenhuis bestel ik voor een goede EUR 7 hete koffie en dito croissant.

Sergey heeft een vergadering in het Lotte Hotel in downtown Seoul. We rijden mee met zijn collega Dr. Bae en een vrouwelijke collega, die de auto door de file heenloodst als een echte filetijger. Het gaat er hier heftig aan toe in de ochtendspits – Italië is er niets bij! Het valt me op dat ze een navigatiesysteem op haar Android gebruikt. Het lijkt op Google Maps, maar dat is het niet. De app is gemaakt door KT (Korea Telecom – de KPN van Korea). Ze vertelt dat heel Korea navigeert met de app van de telecomprovider of met een los kastje.

Van deze losse navigatiekastjes zijn nog maar twee merken over en die zijn de laatste tijd hard in prijs omlaag gegaan. Ze kosten nog maar USD 250. Voor die prijs heb je een Android-telefoon met gratis app erop zeg ik. “Misschien schat ik het nog wel hoog in“, zegt ze. In de auto praten we over de verschillen tussen Korea en Nederland. “Ik heb eigenlijk nooit zo nagedacht over internetcensuur in Korea“, zegt ze. Ik zeg dat we in Nederland Free Internet hebben. Niet “Free” als in “Free Beer”, maar “Free Speech”. Ze knikt.

Dr. Bae nodigt me uit voor het diner donderdagavond. Ik mag vrienden meenemen! 🙂
We komen aan en de Koreanen gaan vergaderen.

Het moet me van het hart. De Koreaanse parkeergarages hebben speciale parkeerplaatsen voor vrouwen, met 1,5 keer de ruimte per parkeerplaats. Ik probeer nog uit te leggen dat dat in Nederland nooit mogelijk zou zijn, omdat het discriminatie is, maar de Koreaanse vrouwen willen niets van mijn betoog horen – ze zijn er blij mee!

Onder het Lotte Hotel bevindt zich de Lotte Department Store.


Who wouldn’t want a romantic mood in their closet? 🙂

Als je het hele jaar hard werkt en te weinig aaneengesloten vakantiedagen hebt om naar Europa te reizen, zoals veel Koreanen, dan kun je hier je zuurverdiende geld goed kwijt! De ene winkel is nog mooier dan de andere. Ik word natuurlijk meteen een winkeltje binnengelokt met handcrème van L’Occitane. Ik leg uit dat ik uit Nederland kom en dat Nederland dichter bij Frankrijk ligt dan Korea. De dames willen mij evengoed van alles “aansmeren” en ik mag de winkel pas uit als ik alles heb geprobeerd!

De Lotte Department Store is een pracht aan kleuren, geuren en smaken. Overal is iets te beleven! Naast alle luxeproducten hebben ze ook snoep, gezond, brood, banket, groente, fruit, vlees, vis: a l l e s.


Tientje per appel – niet gek!

Door alle aanbod is het moeilijk om een keuze te maken waar ik ga lunchen. Het is een echt luxeprobleem.


De schade 🙂

Na de lunch spreek ik Sergey. Zijn diplomatieke missie verliep anders dan gedacht en duurde daardoor langer. Ik heb mijn Social Media masterclass verzet naar morgen. Sergey’s collega’s zijn vertrokken naar de volgende vergadering en wij gaan samen op huis aan.

Het is een lange dag geweest, dus we blijven lekker binnen en we eten thuis iets. Tot morgen!